KOŚCIÓŁ NOWY JORK

Kościół Pentekostalny jest częścią najszybciej rozwijającego się nurtu chrześcijaństwa, jakim jest ruch zielonoświątkowy (pentekostalny), którego obecna liczba wiernych na świecie wynosi ponad 500 milionów. Kościół w Nowym Jorku jest klasycznie zielonoświątkową wspólnotą ewangelikalnie wierzących chrześcijan, którzy kładą szczególny nacisk na potrzebę pełni Ducha Świętego w służbie dla Boga i codziennym życiu chrześcijanina.
Pastor (łac. pasterz) to duchowny protestancki. Pastor jest osobą, która stoi na czele zboru. Pełni obowiązki duszpasterskie, jest odpowiedzialny za nauczanie i koordynuje pracę lokalnej społeczności. Na co dzień współpracuje z Radą Starszych i innymi duchownymi, pracownikami zboru i wolontariuszami. Jest jednocześnie zaangażowany w życie kościoła lokalnego i życie Kościoła jako ogółu chrześcijan.
Kwalifikacje i charakter duchownego określa Pismo Święte m.in. w 1 Liście do Tymoteusza 3,1-13.

Każde środowisko posługuje się pewnym językiem, który dla innych może być niezrozumiały. Niektóre biblijne określenia też wymagają oswojenia. Staramy się nie używać dziwnych słów, ale jeśli nie rozumiesz o czym mówimy, nie bój się pytać!
Zbór (czyli zgromadzenie, wspólnota) to lokalna społeczność wierzących. To określenie przyjęte w kościołach ewangelicznych (podobnie jak parafia, gmina czy kongregacja w innych kościołach). Zborownik to potoczne określenie parafianina, członka zboru. Agapą nazywamy posiłek organizowany wspólnymi siłami (każdy stara się coś przynieść), organizowany w budynku kościelnym – podobnie praktykowali również pierwsi chrześcijanie. Jako wierzący ludzie wszyscy jesteśmy braćmi i siostrami, więc często zamiast „pan” i „pani”, mówi się „brat” i „siostra”, a do osób starszych także „ciocia” i „wujek”. To taki gest serdeczności.

Nabożeństwo to wspólne zgromadzenie się chrześcijan na jednym miejscu w celu oddawania Bogu chwały poprzez modlitwy, pieśni, świadectwa, słuchanie i wykonywanie czytanego oraz zwiastowanego Słowa Bożego.
Nabożeństwa Kościoła to wspaniałe miejsce do oddawania chwały Bogu, zarówno w modlitwie jak i pieśniach. Dobrzy muzycy pomogą Ci w tym i zachęcą do radosnego dziękczynienia i uwielbienia Boga. Nauczania oparte są na Piśmie Świętym. Pastor oraz inni kaznodzieje są dynamicznymi mówcami, którzy nie tylko docierają do intelektu słuchaczy, ale przede wszystkim do ich serc. W rzeczywistości nigdy nie możesz mieć pewności czego oczekiwać od kolejnego niedzielnego nabożeństwa, gdyż zawsze jesteśmy otwarci na działanie i prowadzenie Ducha Świętego.
Przyjdź więc przygotowany, aby przyjąć wszystko to, co Bóg ma dla Ciebie!

Każde nabożeństwo wygląda nieco inaczej. Niewiele jest form liturgicznych, rzadko korzystamy z ustalonych wcześniej tekstów modlitw. Mimo to, można wyróżnić stałe elementy każdego nabożeństwa:
Śpiewanie pieśni, nazywane uwielbieniem
Przez muzykę i teksty pieśni, często oparte na fragmentach Biblii, rozważamy i ogłaszamy wielkość Boga, wyrażamy swoje emocje i wspólnie wyznajemy ważne prawdy wiary. Uwielbienie prowadzi zazwyczaj zespół muzyków, a teksty pieśni wyświetlane są na ekranie.
Modlitwa w różnych formach
Czasem modlitwę prowadzi pastor, starszy zboru, a inni w ciszy włączają się w jej treść. Czasem modlą się wszyscy na raz, swoimi słowami (modlitwa społeczna). Czasem uczestnicy nabożeństwa spontanicznie wznoszą krótkie, indywidualne modlitwy. Jedni modlą się w ciszy, inni głośno. Niektórzy siedzą, inni klęczą lub stoją, podnoszą lub składają ręce – każda forma modlitwy, która wypływa z autentycznego przeżywania Boga i nie zakłóca porządku nabożeństwa jest akceptowana. W modlitwach wyrażamy dziękczynienie, uwielbienie, pokutę i prośby. Osobiste prośby modlitewne można zgłaszać przed niedzielnym nabożeństwem lub kontaktując się z biurem kościoła.
Nauczanie (zwiastowanie Słowa Bożego)
To przede wszystkim kazanie, czyli wykład w oparciu o Biblię, wygłaszany przez pastora lub kaznodzieję. Często nabożeństwo rozpoczyna się też krótkim rozważaniem biblijnym, które inspiruje do uwielbienia i modlitwy. Wiele osób, przychodząc na nabożeństwo, przynosi własny egzemplarz Pisma Świętego, by śledzić przytaczane teksty. Niektórzy robią notatki. Spotkanie ze Słowem Bożym buduje wiarę, kształtuje charakter, konfrontuje z grzechem, dodaje nadziei i pociesza. Każde kazanie jest więc zadaniem, które możemy podjąć i pozwolić Bogu, by zmieniał nasze życie.
Wieczerza Pańska (komunia, eucharystia)
Raz w miesiącu (zwyczajowo w pierwszą niedzielę miesiąca) niedzielne nabożeństwo ma szczególny charakter i poświęcone jest wspominaniu śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. Przyjmując z wdzięcznością chleb i sok z owocu winorośli, symbole złamanego ciała i przelanej krwi Chrystusa, utożsamiamy się ze zbawczym dziełem krzyża, przeżywamy Jego realną obecność i jedność wszystkich wierzących. Nie wierzymy natomiast, że chleb i wino przemieniają się w swej substancji w ciało i krew, ani nie uważamy, by podczas Wieczerzy ofiara krzyża była powtarzana. Wieczerza przyjmowana jest pod dwiema postaciami, ze względów higienicznych sok winogronowy podajemy w indywidualnych kieliszkach. Warunkiem przystąpienia do wieczerzy jest przynależność do wspólnoty wierzących (niekoniecznie do naszego zboru), czyli przeżycie osobistego nawrócenia i chrztu w wieku świadomym. Do wieczerzy nie przystępują również osoby uporczywie trwające w grzechu, do czasu ponownego pojednania z Bogiem.
Zbieranie ofiar na pracę Kościoła (kolekta)
Ofiary zbierane przez członków społeczności pozwalają na utrzymanie budynku i pracowników etatowych, a także prowadzenie działalności ewangelizacyjnej, misyjnej i charytatywnej Kościoła. Datki są wkładane do worka i komisyjnie przeliczane przez reprezentantów zboru. Domownicy, którzy czują się odpowiedzialni za funkcjonowanie wspólnoty, zgodnie z sumieniem i możliwościami, przekazują co miesiąc część swoich dochodów.
Inne elementy nabożeństw:
Świadectwo – ktoś z wiernych lub zaproszony gość opowiada o Bożym działaniu w swoim życiu.
Chrzest – publiczne wyznanie wiary przez zanurzenie w wodzie. Kandydaci zgłaszają pastorowi pragnienie chrztu i uczestniczą w spotkaniach poświęconych podstawom chrześcijańskiego życia.
Błogosławieństwo dziecka – nie praktykujemy chrztu niemowląt, ale naśladując przykład Jezusa, błogosławimy dzieci.
Nieco inaczej wyglądają nabożeństwa okolicznościowe, np. ślubne lub pogrzebowe.

Niedzielne nabożeństwa rozpoczynają się o godz. 10:30 i średnio trwają ok. 2 godzin. Podczas nabożeństw odbywają się zajęcia dla dzieci. Pod czujnym okiem opiekunów dzieci udają się na tzw. „szkółki niedzielne” po zakończeniu czasu modlitw i śpiewania pieśni.

Przede wszystkim koncentrujemy się na sercu człowieka, gdyż wierzymy, że przemiana wnętrza prowadzi do zmiany tego, co na zewnątrz. Kiedy przyjdziesz na nabożeństwo zobaczysz mężczyzn, kobiety i dzieci ubranych w różnorodne stroje, począwszy od jeansów a kończąc na garniturach i sukienkach. Niemniej jednak większość osób odnajduje się gdzieś pośrodku, ubierając codzienny elegancki strój.
Tym o co jedynie prosimy jest, aby ubierać się tak, by nie przyciągać uwagi innych na swoją osobę lub strój. Uważamy bowiem, że to co ubieramy do kościoła nie powinno rozpraszać inne osoby od doświadczania obecności Bożej czy to w trakcie modlitwy czy kazania. Całą uwagę pragniemy skupić na Panu Jezusie Chrystusie.

Jak najbardziej – kościół to odpowiednie miejsce dla Ciebie. Jest wiele osób w kościele, które miały podobne doświadczenia do Twoich a dzisiaj są podekscytowani, gdyż Biblia stała się dla nich „żywą księgą”. Staramy się wszystko czynić i mówić tak, aby każdy mógł to zrozumieć, niezależnie od tego jakie są jego doświadczenia z kościołem, Biblią, religią.

Przyjdź i sam się przekonaj!

Nie jesteśmy relatywistami i z radością uznajemy Pismo Święte jako najwyższy autorytet ponad rzeczy takie jak kultura, doświadczenie, filozofia i inne formy objawienia.
Nie jesteśmy uniwersalistami i nie wierzymy, że ostatecznie wszyscy ludzie będą zbawieni, ale wierzymy, że będą tacy, którzy znajdą się w wiecznych mękach w piekle, zgodnie z tym jak uczy Biblia.
Nie jesteśmy liberałami, którzy przyjmują wszelką kulturę bez jej oceny, idąc na kompromis z nauką Pisma Świętego. Jako chrześcijanie wierzymy, że prawdy Biblii są wieczne i dlatego odpowiadające każdym czasom, miejscom i ludziom.
Nie wierzymy w relatywizm religijny, ale wierzymy, że nie ma zbawienia w żadnym innym imieniu jak tylko w imieniu Jezus (tylko z łaski przez wiarę w Jezusa Chrystusa).

Nazwa pochodzi od żydowskiego Święta Tygodni, którego ukoronowaniem była Pięćdziesiątnica, pięćdziesiąty dzień po święcie Paschy.
gr. Pentekoste (żydowskie święto Pięćdziesiątnicy)
ang. Pentecostalism
pol. Zielonoświątkowcy (od: polskiej nazwy święta – Zielone Święta)

Kiedy uwielbiamy Boga wyrażamy naszą miłość i cześć względem Niego. Następuje to zarówno poprzez okrzyki radości, śpiew, pląsanie (taniec), klaskanie w dłonie, wznoszenie rąk do góry, jak i w momentach ciszy, skupienia i refleksji. W taki sposób wyrażamy naszą miłości i wiarę w Boga. Wierzymy, że Bóg akceptuje zarówno żywiołowe jak i spokojne uwielbienie, wówczas, gdy jest ono szczere.
Przykłady z Biblii: „Panu Bogu swemu pokłon oddawać będziesz i tylko Jemu służyć będziesz.” (Mt. 4,10); „Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie! Wykrzykujcie Bogu głosem radosnym.” (Psalm 47,2); „Podnoście ręce ku świątyni i błogosławcie Pana!” (Psalm 134,2); „Tańczył też Dawid z całej siły przed Panem.” (II Sam. 6,14).

„Ci zaś, którzy to usłyszeli, podnieśli jednomyślnie głos do Boga i rzekli: Panie, Ty któryś stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko co w nim jest.” (Dz. Ap. 4,24)

W dniu Pięćdziesiątnicy, po wydarzeniach paschalnych naznaczonych śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa, miało miejsce zesłanie Ducha Świętego. Dar ten określa się przy pomocy terminu: Chrzest w Duchu Świętym.
Wydarzeniu zstąpienia Ducha Świętego na Apostołów towarzyszyły nadzwyczajne okoliczności: szum gwałtownego wiatru, języki ognia nad głowami uczestników oraz mowa w nowych językach.
Mowa w nowym języku to inaczej:
gr. glossolalia
pl. dar mówienia językami lub dar języków
Ten i inne dary Ducha Świętego określa się mianem charyzmatów
gr. charisma/charismata
pl. nadnaturalny dar łaski Bożej

Czy nie jest to sprzeczne z instrukcją Pawła z 1 Koryntian 14,27-33? Odpowiadamy, że Paweł nie odnosi się tutaj do mówienia innymi językami kolektywnie, ale daje instrukcje dla tych, którzy chcą w ten sposób zwracać się do Kościoła. Możemy wszyscy razem uwielbiać Boga i modlić się w innych językach, ale kiedy ma to być przesłanie skierowane do Kościoła to w jednym czasie musi być tylko jedno wraz z interpretacją.
Należy jednakże pamiętać, że zgodnie z zaleceniem ap. Pawła wszystko ma się odbywać godnie i w porządku. „Tak więc, bracia moi, starajcie się gorliwie o dar prorokowania i językami mówić nie zabraniajcie; a wszystko niech się odbywa godnie i w porządku” (1 Koryntian 14,39-40).

Ostatecznie nie dajemy pieniędzy do Kościoła, lecz Bogu. To co dajemy to i tak niewiele w porównaniu do tego co On nam dał – swojego Syna. Bóg nie oczekuje, że zapłacimy za to, ale miłuje ochotnego dawcę, gdyż akt dawania ukazuje kondycję naszego serca względem Niego.
Nasze dawanie Bogu nazywamy dziesięciną i ofiarami. Pierwsza dziesięcina opisana w Biblii została złożona przez Abrahama, męża wiary i właśnie tego potrzebujemy w kwestii dziesięcin – wiary! Często pieniądze reprezentują nasze bezpieczeństwo na przyszłość, dlatego wymaga to prawdziwej wiary w Boga, aby dać dzisiaj i ufać Mu w zaopatrzenie dla dnia jutrzejszego (Przypowieści 11,24-25).

Dziesięcina to oddawanie dziesięciu procent Twojego dochodu na dzieło Boże. Kierowana ona jest do „spichlerza” lokalnego Kościoła (zboru) i jest Bożą metodą zapewnienia, że służby nie mają braku. Ofiara to pieniądze, które dajesz ponad dziesięcinę.
„Przynieście całą dziesięcinę do spichlerza, aby był zapas w moim domu i w ten sposób wystawcie mnie na próbę! – mówi Pan Zastępów – czy wam nie otworzę okien niebieskich i nie wyleję na was błogosławieństwa ponad miarę” (Malachiasza 3,10).
Podejmij Boże wyzwanie, zacznij dawać tak jak mówi Bóg i oglądaj, jak On wylewa swoje błogosławieństwo na Twoje życie.

Tak, bez wątpienia. Twoje dziesięciny i ofiary mogą wydawać Ci się nic nieznaczące w porównaniu do potrzeb Kościoła, ale Boże zaopatrzenie wpływa do Kościoła wówczas, gdy każdy wypełnia powierzoną mu rolę. Twoje dawanie, bez znaczenia na wielkość, jest uhonorowaniem Boga tak długo jak jest szczerym wyrażeniem miłości, zgodnym z Twoją zdolnością dawania.

Jeśli chcesz się uczyć, jak naśladować Jezusa i pragniesz, aby zbór w Nowym Jorku stał się twoim duchowym domem – zapraszamy do ubiegania się o członkostwo.
Członkiem Zboru można stać się przyjmując chrzest (w wieku świadomym) w naszym zborze lub przenosząc członkostwo z innej społeczności. Osoby, które ubiegają się o chrzest przygotowują się do niego poprzez uczestnictwo w spotkaniach i modlitwach z przywódcami.
Osoby z innych społeczności, które przyjęły chrzest wiary w wieku świadomym proszone są o dostarczenie do kancelarii zboru:
– zaświadczenia od swojego pastora potwierdzające przynależność do danej społeczności, z datą i miejscem przyjęcia chrztu wiary;
– wypełnionej „Ankiety Członka Zboru” (do pobrania w kancelarii)
O przyjęciu nowych osób decydują członkowie Rady Zboru na możliwie najbliższym posiedzeniu.

Prosimy skontaktuj się z nami a postaramy się pomóc w znalezieniu odpowiedzi na Twoje pytanie.